Print deze pagina

Sport en spel dag

Allemaal even Kees de jongen



Nee, zo overweldigend als zes jaar geleden – de legendarische Dag van de Zwempadpas – was de belangstelling niet, afgelopen zaterdag 16 juni in en rond de Westerkerk tijdens de Grote Theo Thijssen Sport- en Speldag.Maar toch meldden zich – ondanks de zorgelijke weersvooruitzichten – een 300 enthousiastelingen in de kerk.
Het programma was er ook naar – al zeggen we het zelf – met de ene socioloog en historicus na de andere, die de historische ontwikkeling van sport en spel in de hoofdstad en met name tijdens het leven van Theo Thijssen telkens in een nieuw quasi-wetenschappelijk daglicht plaatsten.

Ruud Stokvis belichtte met smakelijke details de opkomst van de sport, Dennis Bos versloeg met terugwerkende kracht het Palingoproer van 1886, en Lia Karsten en Carolien Bouw belichtten gedocumenteerd de betrekkelijke teloorgang van het spelen op straat. 
Maar (hoe onrechtvaardig misschien ook), de meeste bijvak oogsten toch de minder wetenschappelijke bijdragen. De meesterlijke vertelling van bioloog Mida Dekkers, die de sportbeleving van onze landgenoten genadeloos afserveerde. Of de kostelijke alternatieve sportquiz van Matthijs van Nieuwkerk – ‘Boekje hoog, boekje laag’ - en het (opnieuw) hilarische optreden van de kennelijk onsterfelijke Rob van Reyn samen met zijn onafscheidelijke compaan en Thijssen’s meesterverteller Hans Dagelet. En de hoogverheven muziek van Jan Eilanders nieuwe band ‘De Hoofdmannen’ (wat waren ze trots te mogen optreden in de Westerkerk!) en – last but least – de onvergankelijke klanken van violiste Vera Beths en haar fabelachtige leerlingen.
Zoals de traditie wil liepen we weer flink uit, zodat het middagprogramma pas ver na tweeen kon beginnen. Nog steeds regende het niet…En dat betekende bokspringen, tollen, hoepelen, blikjes gooien en ga zo maar door.
Zwembadpassen, dat was er natuurlijk ook bij . En dankzij de onvermoeibare wedstrijdleider Paul Spies en spreekstalmeester Jan Meng kwamen de wedstrijdonderdelen ook nog goed terecht. Ondertussen heerlijke (salsa-)muziek van het Amsterdamse dansorkest Los Lamelos, een kostelijke schermdemonstratie en een werkelijk overdonderende turnshow onder leiding van Frans Paul la Crois. Hij overtrof ieders verwachtingen en dat bleek wel uit de spontane medewerking van het publiek. Een meeslepende demonstratie van het moderne straatvoetbal o.l.v. oud-international en Ajax-jeugdtrainer Bryan Roy (ja hij!) besloot het
gebeuren achter de Westerkerk. Ja, achter de kerk, want stadsdeel Centrum had een kleine vergissing gemaakt: een grote milieubeschermende fototentoonstelling rond de kerk was vergeten, toen de Stichting Theo Thijssen een vergunning aanvroeg. Achter de kerk dus, en het stadsdeel betaalde de extra-kosten voor extra-publiciteit (waar moeten onze bezoekers
zijn?) grif; dat dan weer wel. En eigenlijk was het omdanks de honderden toeschouwers /deelnemers best wel mooi intiem, daar op dat omsloten en verlaten parkeerterrein. Regenen deed het nog steeds niet, maar helaas, toen Kees en Rosa te paard de overwinningsbekers kwamen brengen, begon het te druilen. Niet getreurd, want toen het echt ging hozen nodigde Jan Eilander de diehards uit om onder het zeil van het podium de regen te trotseren en mee te zingen met zijn bijna onnavolgbare versie van ‘Heen en weer’, het lied van de Zwem-
padpas. Het was een bijna surrealistische vertoning, al die mensen in de
stroomregen, zingend en swingend naar een onvergetelijke climax.
We hadden het weer geklaard. Matthijs van Nieuwkerk belde me de zondagavond daarop vanuit zijn vakantieadres in Zuid-Frankrijk. Hoe leuk hij ’t gevonden had, en hoe we dat toch iedere keer voor elkaar kregen, zo gezellig, zo onnavolgbaar.
Ik kon slechts glimlachend te verwijzen naar de club die Stichting of Museum Theo Thijssen heet. Met die mensen doe je dat…

Jan Carmiggelt, directeur Theo Thijssen Museum.

{youtube}2fhrcpBesjQ{/youtube}